මෙතනදි මේ සැප / දුක් කියන දෙකෙන් අඳුන්වලා තියෙන්නේ, ස්වභාවධර්මයට අනුව... නැත්නම් 'ලෝක ධර්මතාවයට' අනුව... එහෙමත් නැත්නම් 'ධර්මානුකූලව'... බැලුවොත් නම් නිශ්චිත (නියත / definite), හැබැයි අවස්ථානුකූලවත්... සත්වයන් 'දකින විදිය' නැත්නම් 'උන් කැමතිවෙන විදිය' අනුවත්... බැලුවොත් නම් වෙනස්වෙන, එකිනෙකට ප්‍රතිවිරුද්ධ 'පැති දෙකක්' / 'කෙළවරවල් දෙකක්' නැත්නම්, 'අන්ත දෙකක්' ගැනයි!!! ඔය පැති දෙක, එකක් 'ධන' ('+' / Positive) නැත්නම් 'වැඩිවෙන' පැත්ත... අනික 'ඍන' ('-' / Negative) නැත්නම් 'අඩුවෙන' පැත්ත... කියල ගත්තාම තේරුම් ගන්න හරිම ලේසියි!!! ඒ වගේම, 'සැප දුක් නැති' කියන්නේ... නැත්නම්, 'අදුක්ඛම සුඛං' කියන්නේ... ඒ positive / negative දෙපැත්තෙන් කොයිකට වත් නැති 'හරි මැද', '0' නැත්නම් 'Neutral' position එකටය කියන බව මතක තියාගත්ත නම්, වැඩේ තවත් පැහැදිළිවෙයි!!! සැප දුක් කතාව එච්චරට සරලයි!!!  එතකොට, ස්වභාවධර්මයට අනුව... නැත්නම්, ලෝක ධර්මාතාවයට අනුව... ඔය පැති දෙක තීරණය වෙන්නේ, පින් වැඩිවන / පව් අඩුවෙන / කෙලෙස් අඩුවෙන / කර්මශක්තිය අඩුවෙන / අනාගාමී බ්‍රහ්මලෝක පැත්ත... 'උඩට යන' පැත්ත... 'සැප පැත්ත' හැටියටත්, පින් අඩුවෙන / පව් වැඩිවෙන / කෙලෙස් වැඩිවන / කර්මශක්තිය වැඩිවෙන / හතර අපාය පැත්ත... 'පල්ලම් බහින' පැත්ත... 'දුක් පැත්ත' හැටියටත් තමයි!!! !!! !!! ඊළඟට, අවස්ථානුකූලව බලනකොට නම්, සීතල කාලෙට සීතලේ වෙවුල වෙවුල ඉන්න උනාම, ඕනෙම කෙනෙක් කැමතිවෙන්නේ උණුසුමටයි!!! අන්න ඒ වෙලාවට, සීතල දුකයි!!! !!! !!! උණුසුම සැපයි!!! !!! !!! හැබැයි ඒ උණුසුමම වැඩිවෙලා වැඩිවෙලා දාඩිය වැක්කෙරෙන්න ගත්තු වෙලාවට, කවුරු කවුරුත් කැමති වෙන්නේ සීතලටයි!!! ආන්න එතකොට, අර කලින් තිබිච්ච 'දුක', සීතල, 'සැපයි'!!! !!! !!!  ආයෙ, වැහැලා වැහැලා වැස්සෙන් පීඩාවට පත්වෙලා ඉන්න කාලෙට පායන එක සැපයක් උනාට, පායලා පායලා වතුර හිඳිලා කරුකුට්ටන් වෙනකොට, එකම සැපය වැස්ස තමයි!!! !!! !!! තේරෙනවා නේ??? අවස්ථානුකූලව දෙපැත්ත මාරුවෙනවා!!! !!! !!!  හැබැයි, සත්වයන් දකින විදිය... උන් කැමතිවෙන විදිය... නැත්නම්, උන්ගෙ රුචි අරුචි කම් අනුව... සැප / දුක් තීරණය කරනකොට, කෙනෙක්ගෙන් කෙනෙක්ට ඔය කතන්දරේ එහෙම්පිටින්ම වෙනස් වෙනවා!!! !!! !!! පැණිරස කැමති ලුණුරස අකමැති එකාට, පැණිරස සැපයි ලුණුරස දුකයි උනාට, ලුණුරස කැමති පැණිරස අකමැති එකාට නම් ඒකෙ අනික් පැත්තයි!!! ඌට ලුණුරස සැපයි පැණිරස දුකයි!!! !!! !!! ආයේ, නිල් පාටට කැමති කොළ පාටට අකමැති එකාට, නිල් සැපයි... කොළ දුකයි... වෙනකොට, කොල පාටට කැමති නිල් පාටට අකමැති එකාට ඒකෙ අනික් පැත්තයි!!! ඌට කොළ පාට 'ෂෝක්' නිල් පාට 'ඊයා' තමයි!!! !!! !!!  මොකද වෙන්නේ??? ඔන්න ඔතනදි 'සත්වයො' කියන එවුන්... හරියටම කිව්වොත් 'උන්ගෙ හිත්'... උන්ම තීරණය කරගත්ත / කැමැත්ත - අකමැත්ත ඇතිකර ගත්ත ආකාරය අනුව, 'සැප' නැත්නම්, 'ධන' / Positive (+) කියල ගත්ත පැත්තට ඇදීල යනවා!!! කැමති වෙනවා / ආස කරනවා / ඇලෙනවා / රාගය ඇතිවෙනවා / attract වෙනවා!!! හරිය??  ඒ වගේම උන්ගෙ හිත්, උන්ම 'දුකයි' නැත්නම්, 'ඍන' / Negative (-) කියල තීරණය කරගත්ත පැත්තෙන් එහාට තල්ලුවෙලා යනවා!!! කැමැති නෑ / ආස නෑ / ගැටෙනවා / ද්වේශය ඇතිවෙනවා / repel වෙනවා!!! හරිය?? මෝඩ පොරවල් නේ.   දැන් එතකොට, මේ සත්වයන්ගෙ 'හිත්' හැටියට ක්‍රියාත්මක වෙන්නෙ විද්‍යුත් ශක්තියක් නේ??? ඒ බව මං තොපිට තෝරලා දීල තියනව!!! !!! !!!  කට කැඩෙනකම් කියල තියනව!!!  නෑ.. නෑ.. keyboards කැඩෙනකම් කොටල තියනව!!!   ඉතීන්, විද්‍යුත් ශක්තියක් එහෙම අඩුවැඩි වෙන්න ගත්තාම... +/- පැතිවලට ඇදිල යන්න / තල්ලුවෙලා යන්න ගත්තාම... නැත්නම්, වෙනස්වෙන්න ගත්තාම... මොකද්ද වෙන්නෙ??? ??? ??? මොකද්ද හැදෙන්නේ??? ??? ??? ආන්න, 'විද්‍යුත් තරංගයක්' හැදෙනවා!!! !!! !!!    

ඊළඟට ඕං 'ඇහැ' කියල එකක් තියනවා. ඒ ඇහැට රූපයක් වැටුණාම... ටිකක් බරට කිව්වොත්, 'දර්ශණය' උනාම...  ඇහේ විඥාණය හටගන්නවා!!! භාග්‍යවත් බුදුරජාණන්වහන්සේ කියපු විදියට, 'චක්කුංච පටිච්ච රූපේච උප්පජ්ජති චක්ඛු විඥාණං' වෙනවා!!! එතකොට ඇහැ + රූපය + ඇහේ විඥාණය කියන කරුණු 3 සම්පූර්ණ වෙනවා!!! ඒ කියන්නේ, ඇහේ ඉස්පර්ශය ඇතිවෙනවා!!! ඒ.. ඒ.. ඒ විදියට කචල් කචල් වගේ බොලල්ල.   ඊට ලේසියි technical කරමේ!!!   **- මං උඹලට කියල තියනවා නේ, "භාග්‍යවත් බුදුරජාණන්වහන්සේ මේ technical මල මගුල් ඔක්කොම, එහෙම්පිටින්ම... පරතෙරටම... tiptop එකටම... දන්නවා!! හැබැයි ඒ කාලෙ මෙව්ව කියන්න ගියානම් එහෙම, රහත්වෙච්ච / සංසාර දුකින් නිදහස් වෙච්ච එවුන් ටිකත් රහත්වෙනවා වෙනුවට මෙහෙ 'මුල්ලේරියාවෙ' පදිංචියට එන්න තිබුණ!! ඒකයි උන්වහන්සේ මෙව්ව නොකිව්වෙ!!" කියන බව.  දැන් කාලෙ වෙනස්!!! දැන්, සාසන භක්ෂක කාලකණ්නි ගොං සංඝයෝ සාසනය වළඳ වළඳා ධර්ම මාර්ගයේ රීපුව හෝදල සුද්ධ කරල දාන්නයි... මැරෙන මැරෙන එකා නිරය / පෙරේත / තිරිසන් ලෝකවල උපදින එක නවත්තන්නයි... technical කතන්දර එලියට අදින්නම වෙනවා!!! !!! !!!  -** හරි! එහෙමනම් අපි 'හොඳට පේන ඇහැක්' කියන්නෙ 'වැඩකරන කැමරාවක්' කියල ගමු. ඔය computers වලට එන USB PC Camera එකක් කියල හිතුවනම් හරියම හරි!!! Ideal !!!   දන්නව නේ ඔය කොම්පියුටරේට හයිකරන්න වයර් එකක් එක්ක එන පොඩි කැමරා?? අන්න එයින් එකක් කියල හිතන්නකෝ!!! එතකොට, බුදුහාමුදුරුවෝ 'ඇහේ විඥාණය' කිව්වේ, ඇහැට නැත්නම් අපි ඔය උදාහරණෙට ගත්තු කැමරාවට වැඩකරන්න උවමණා වෙන ශක්තියටයි!!! !!! !!!  Power supply එක නැත්නම් battery කියමු!!! ඔතනදි සත්වයාට පණ තියනකම් කැමරාවට බැටරි දාල වගේ තමයි!!! එතකොට, රූපෙ රූපෙමයි!!! ඉතින්, කැමරාවට රූපයක් වැටිච්ච ගමන් ඒකෙන් "ඔන්න මොනවද පේනවා!!" කියල  කොම්පියුටරේට සිග්නල් එක දෙනවා!!! ආන්න ඒ සිග්නල් එක / signals තමයි භාග්‍යවත් බුදුරජාණන්වහන්සේ කියාපු 'ඇසේ ඉස්පර්ශය'!!! !!! !!!   හරිය???  ඒ signals තමයි මනසේදී 'මනසිකාර' කෙරෙන්නේ!!! එහෙම මනසිකාර කරනකොට තමයි, "ආ.. ඔව්!! මොකද්ද පේනවා තමයි!!" කියල  මනසට දැනෙන්නේ!!! නැත්නම්, 'විඳීම' ඇතිවෙන්නේ!!! අන්න ඒ විඳීම තමයි ඊටපස්සේ, "ආ.. මේකනේ ඒ පෙනිලා තියෙන්නේ!!" කියල  හඳුනගන්නේ!!! ආන්න එහෙම හඳුනගත්තට පස්සෙ, ඒ හඳුනගත්තු දෙයට / හඳුනගත්තු විදියට අනුව තමයි ඊලඟට හිතේ state changes සිද්ධවෙන්නේ!!! !!! !!! නැත්නම්, ඇහෙන් ඇතිවෙච්ච විඳීම ඔස්සේ 'හිත' සැප / දුක් / සැප දුක් නැති මොකක් හරි විදියකට රෙන්නේ!!!  'හැසි' හොඳේ.   ඒ කියන්නේ, ඇහෙන් ඇතිවන විඳීම් ඔස්සේ හිතට 'නටන්න' වෙන්නේ, ඇහැට යම් යම් දේවල් දැනෙන (පේන) විදිය අනුව තමයි!!! !!! !!!    ඒක නම් තේරුණේ නෑ.  නේද??

මෙහෙමයි. ඔය 'හිත' කියන එකට 'හැසිරෙන්න' නැත්නම් 'නටන්න' ගියාම, සීමා මායිම් (limits) මොකවත් නෑ!!!!!!!!! !!!!!!!!! !!!!!!!!! හැබැයි ඇහෙන් දැනගන්න දේවල් වලට අනුව නටන්න ගියාම නම්, ඇහැට යමක් දැනගන්න ලැබුණොත්... ඇහැට 'දැනුනොත්'... තමයි ඇහෙන් මනසට සංඥා කරන්නෙ!!! ඒ ලැබෙන සංඥාවල් මනසිකාර කරලා අඳුනගත්තයින් පස්සෙ තමයි හිතට 'නටන්න' වෙන්නෙ!!! ඒ නිසා, ඇහැට 'දැනුනේ' නැත්නම්, හිතට නටන්න වෙන්නෙත් නෑ!!! !!! !!!  තව විදියකට කිව්වොත්, ඇහැට වැටෙන වැටෙන එලි / ආලෝක අනුව හිතට නටන්න වෙන්නේ නෑ!!! හිතට නටන්න ලැබෙන්නේ ඇහෙන් හදල දෙන දේවල් (සංඥා) වලට අනුව තමයි!!! !!! !!! හරිය?? මෙන්න මේකයි වෙන්නෙ. දන්නවා නේ, මනුස්ස ඇස් වලට දැනෙන්නෙ (පේන්නෙ) ආලෝක තරංග කියන ඒවායින් 'දෘශ්‍ය ආලෝක පරාසයේ' තියන එලි විතරයි බව?? ඒ දැනගන්න වෙන්නෙත් ඒවා ඇහැට පේන අවම තීව්‍රතාවයෙන් (intensity) වත් තිබුණොත් තමයි!!! අන්න එතැනදී හිතේ නැටිල්ලට සීමාවක් වැටෙනවා!!! නැටිල්ල Limit වෙනවා!!! ඊළඟට, 'දෘශ්‍ය ආලෝක' වලින් වේගයෙන් ඇතිවෙලා නැතිවෙලා යන දෙයක්... flash light එකක් වගේ දෙයක්... උනත් ඇහැට දැනගන්න පුළුවන් උනාට, එහෙම දැනගන්න තරම්වත් වෙලාවක් නැතිවෙන්න 'සුටුස් ගාල' ඇතිවෙලා නැතිවෙලා යන එලිත් ඇහැට අහුවෙන්නෙ නෑ!!! අන්න.. තවත් සීමාවක් වැටෙනවා!!! Another limitation!!! ඊළඟට, දන්නවා නේ, ඇහැට යම් එළියක් වැටුණාම... ඇසේ යම් රූපයක් සටහන් උනාම... තත්පරයෙන් 1/20ක් යනකම් ඒක එහෙම්මම තියන බව?? අන්න ඒ හන්දා, දැනගන්න පුළුවන් ආකාරයේ බොහොම වේගයෙන් සිදුවන දේවල් උනත්, ඒ සිදුවීම් අතරෙ තත්පරයෙන් 1/20කට වඩා අඩු පරතරයක් (අන්තරයක් / gap එකක්) ඇතුව සිදුවුනොත්, එතකොට ඇහැ පිස්සු කෙලින්න ගන්නවා!!! !!! !!! තත්පරයෙන් 1/20කට අඩු කාල අන්තරයක් හිටින විදියට flashes පෝලිමක් ගහගෙන ගහගෙන ගියොත්, ඇහැට පේන්නේ නොකඩවා එක දිගටම තිබිච්ච එළියක් වගෙයි!!! ඇහැ මඤ්ඤං වෙලා 'මායාවල්' (තොරණ්) පේන්න ගන්නවා!!! ඔය බෝල කරකවනකොට වළලු පේන්නෙ... කස්ටියට කටවල් ඇරගන TV බලන්න පුළුවන් වෙලා තියෙන්නෙ... ඇස් එහෙම පිස්සු කෙලින නිසා තමයි!!! එතැනදී 'හිත' තවත් සීමාවකට / limitation එකකට අහුවෙනවා!!! ඊළඟට, තත්පර බරගානක් තිස්සේ වෙනස් නොවී තියන... බොහෝම හෙමින් වෙනස්වෙන... දේවලුත්, ඇහැට click වෙන්නෙ / දැනෙන්නෙ නෑ!!! පැල් බැඳගෙන බලං හිටියත්, වයසට යනවා / ඉර බහිනවා / පැය කටුව ගමන් කරනවා වගේ ඒවා පේන්නෙ නැත්තෙ ඒකයි!!! අනික, ඇහැට වැටිච්ච රූපයක් එහෙම සෑහෙන වෙලාවක් තිස්සේ වෙනස් නොවී තිබුණොත්, එතකොටත් ඇහැට ඒකෙ ගාණක් නැතුව යනවා!!! මොකද, වෙනස් නොවී තියනකොට, විඳීම හීනවෙලා හීනවෙලා නැතුව යනවා!!! Sensors saturate වෙලා, signal output එක fade වෙලා යනවා!!! අන්න එතකොට ඇහෙන් එන signals හන්ද හිතේ නැටිල්ල තව දුරටත් සීමා වෙනවා!!! ඉතින්, ඔය සීමාවල් ඔක්කොටම මැදිවෙලා නටන්න උනාම, ඇහෙන් ලැබෙන සංඥාවන් (signals) ඔස්සේ හිතට 'හැසිරෙන්න' වෙන්නේ, 'ඇහැ - මනස' අතරේ කතන්දරේටම අවේනික (specific to the process between eye & brain) තරංග පරාසයක් (frequency range) ඇතුලේ, ඒ කතන්දරේටම අවේනික රටාවල් (wave patterns) සමූහයකට අනුව තමයි!!! !!! !!!   ඉතිං එතකොට,ඇහෙන් ඇතිවන විඳීම් ඔස්සේ හිත හැසිරෙන 3 ආකාරය කියන්නේ, 'එක්තරා විදියක' / 'එක ජාතියක' සංකීර්ණ විද්‍යුත් තරංග තොගයක් (unique set of complex waves) තමයි!!! !!! !!!  හරිය??  

ඊළඟට ඕං 'කණ' කියල එකක් තියනවා!!! එව්වයි, භාග්‍යවත් බුදුරජාණන්වහන්සේ කියාපු විදියට, 'සෝතංච පටිච්ච සද්දේච උප්පජ්ජති සෝත විඥාණං... තින්නං සංගති ඵස්සෝ...' කියල කතන්දරයක් සිද්ධ වෙනවා!!! නැත්නම්, වැඩකරන කණක් නම්... ඒකට වැඩකරන්න අවශ්‍ය වෙන ශක්තියත් තියනවා නම්... සද්දයක් දැනිච්ච හැටිය, "ඔන්න මොනවද ඇහෙනවා!!" කියල  කණෙන් මොළේට (මනසට) signals දෙනවා!!! කණේ ඉස්පර්ශය ඇතිවෙනවා!!! මනසින් ඒ signals මනසිකාර කෙරෙනකොට, "ආ.. ඔව්!! ඔව්!! මොනවද ඇහෙනවා තමයි!!" කියල  දැනගන්නවා!!! 'විඳීම' ඇතිවෙනවා!!! ඊළඟට "අඩේ.. කුණුහරුපයක් නේද??" කියල  ඒ 'විදපු දේ' හඳුනා ගැනෙනවා!!!  අන්න ඊට පස්සේ, "මට කුණුහරුපෙන් බනින්න මූ!! මුගෙ ආච්චිට හාල්ගරන්න... " කිය කියා, හිත 'රෙන්න' පටන්ගන්නවා!!!  නේ??  හැබැයි ඔය 'කන්' කියන එව්වයින් 'මනුස්ස' කියන ජාතියේ සත්වයන්ට ලැබෙන ඒවාට දැනෙන්නේ (ඇහෙන්නේ), ශබ්ද තරංග වලින් 20Hz ඉඳල 20,000Hz වෙනකම් පරාසයේ තියන 'සද්ද' විතරයි!!! අන්න ඒ නිසා 'කණෙන් ඇතිවන විඳීම් ඔස්සේ හිතට හැසිරෙන්න පුළුවන් ප්‍රමාණය' ගොඩාක් සීමා වෙනවා!!! අනික, ඒ ශ්‍රව්‍ය පරාසයේ සද්ද වලිනුත් ඇහෙන්නෙ, කණෙන් දැනගන්න පුලුවන් අවම තීව්‍රතාවයෙන් (volume level) වත් තියන සද්ද විතරයි!!! ඒකෙන් කණෙන් ඇතිවන විඳීම් ඔස්සේ හිතට හැසිරෙන්න / නටන්න පුළුවන් ප්‍රමාණය තවත් සීමා වෙනවා!!! ඊළඟට, මහා ඝෝෂාවක් මැද්දෙදි කණට සියුම් සද්ද දැනගන්නත් බෑ!!! එහෙම ඝෝෂාවල් මැද්දෙ ඉන්න ඉන්න කණේ සංවේදීතාවය (sensitivity) අඩුවෙලා අඩුවෙලා, ඇහෙන එක කොහොමත් අඩුවෙනවා!!! එක දිගටම ඇහෙන ඒකාකාරී සද්ද සම්බන්ධයෙනුත් වෙන්නෙ එහෙමයි. ඇහිල ඇහිලම ගාණක් නැතුව යනවා!!! Signals fade වෙලා fade වෙලා නොදැනී යනවා!!! ඔන්න ඔය ගතිලක්‍ෂණ (characteristics) නිසා, කණෙන් ඇතිවන විඳීම් ඔස්සේ හිතට සැප / දුක් / සැප දුක් නැති ආකාරයට හැසිරෙන්න වෙන්නේ, 'කණ - මනස' අතරේ ක්‍රියාකාරීත්වයටම ආවේනික තරංග පරාසයක් ඇතුලේ, ඒ ක්‍රියාකාරීත්වයටම අවේනික රටාවල් වලින් තමයි!!! ඉතින්, ඒ හැසිරිල්ලෙ ප්‍රතිඵලය හැටියට හැදෙන්නෙත්, 'තවත් ජාතියක' විද්‍යුත් තරංග තොගයක් තමයි!!! !!! !!!  Another set of specific wave shapes within the frequency band unique to the operation between ear & brain !!! !!! !!!  කණෙන් ඇතිවන විඳීම් ඔස්සේ හිත හැසිරෙන 'තැන් තුන' නැත්නම් 'තුන් ආකාරය' කියන්නේ ඒකටයි!!! !!! !!!

ඊළඟට තියනවා 'නහය' කියල එකකුත්!!! ඒකෙදි, 'ඝාණංච පටිච්ච ඝන්දේච උප්පජ්ජති ඝාණ විඥාණං... තින්නං සංගතින් ඵස්සෝ...' කියල ඇහැ / කණ දෙකේදි වෙනවා වගේම තවත් කතන්දරයක් සිද්ධවෙනවා!!! නහය වැඩකරන එකක් නම්... ඒකට power supply දීල තියනවා නම්, ඒ කියන්නෙ සත්වයා පණපිටින් නම්... ගඳක් සුවඳක් දැනෙන කොට, "ඒයි.. ඒයි.. ඔන්න මොකද්ද දැනෙනවා!!" කියල  නහයෙන් මොළේට (මනසට) සිග්නල් යවනවා!!! නහයේ ඉස්පර්ශය ඇතිවෙනවා!!! ඒ ඉස්පර්ශය මනසිකාර වෙනකොට "ආ.. මොකද්ද දැනෙනවා තමයි!!" කියල  මනසින් දැනගන්නවා!!! විඳීම ඇතිවෙනවා!!! ආන්න ඊටපස්සේ, "ආ.. අර scent ජාතිය නේද??"  නැත්නම් "චීයා!! බෙට්ටක් පෑගිලා නේද??"  කියල ඒ 'විඳීම' හඳුනා ගැනෙනවා!!!  අන්න ඉතින් හිත නටන්න පටන්ගන්නවා!!!  හැබැයි, නහය කියන එකට 'ඩෝං ගාල' ගඳ / සුවඳ හරියටම දැනගෙන මනසට signal කරන්න හැකියාවක් නෑ!!! ඒකට ගඳ / සුවඳ හරියටම දැනගන මනසට accurate signal එකක් දෙන්න වෙලාවක් ගතවෙනවා!!! ඒ දැනෙන ගඳ / සුවඳ මොකේ හරි 'සැර' (strength එක) අනුව, ඒ ගතවෙන වෙලාවත් අඩු වැඩි වෙනවා!!! 'තද බල එව්වා' ඉක්මනට දැනගන්න පුළුවන් වෙන්නෙත්... 'ලාවට දැනෙන ඒවා' දැනගන්න ටිකක් ඉවකර කර / ඉඹ ඉඹ බලන්න වෙන්නෙත් ඒ හන්දයි!!! ඔන්න ඔය කාරණාව නාසයෙන් ඇතිවන විඳීම් ඔස්සේ හිතේ හැසිරීමට බලපානවා!!! ඒ වගේම ගඳ / සුවඳ කිහිපයක් එක වෙලාවේ දැනුණොත් නහයෙන් මොළේට යැවෙන්නෙ, ඒ සේරම කවලම් වෙච්ච 'මඤ්ඤං' / 'අපබ්‍රංස' signal එකක් තමයි!!! එතකොටත් හිත හැසිරෙන විදිය වෙනස් වෙනවා!!! ඒ වගේම, ඔය මොන ජාතියෙන් උනත් කමක් නෑ, එකදිගටම දැනෙන්න ගත්තොත් නම්, ඒ ඕනෙම ගඳක් / සුවඳක් / 'අච්චාරුවක්' (mixture එකක්) නහයට දැනෙන එක නැත්තටම නැතුව යනවා!!! Signals fade වෙලා.. fade වෙලා.. නැතුවම යනවා!!! !!! !!! එහෙම උනාම නහයෙන් ඇතිවන විඳීම් ඔස්සේ හිත හැසිරෙන එක නවතිනවා!!! මිනිස්සුන්ට ඔය අක්කර ගානක් පුරා පැතිරිච්ච 'කුණු කඳු' ලඟත්, 'නහය නැති එවුන්' වගේ පදිංචිවෙලා... කාල බීල... ඉන්න පුළුවන් වෙලා තියෙන්නෙ ඒකයි!!! ඉතීන්, ඔන්න ඔය conditions වලට අනුව... ඔය තත්ව යටතේ... නහයෙන් ඇතිවන විඳීම් ඔස්සේ හිතට නටන්න උනාම හැදෙන්නේ, ඒ 'නහය - මනස' අතරේ කතන්දරේටම ආවේණික තරංග පරාසයක් ඇතුලේ, ඒ කතන්දරේටම ආවේණික රටාවල් වලින් හැදෙන 'තවත් ජාතියක' / 'තවත් විදියක' විද්‍යුත් තරංග තොගයක් තමයි!!! !!! !!! 'නහයෙන් දැනෙන දේට අනුව හිත හැසිරෙන තැන් තුන' කියන්නේ අන්න ඒ විද්‍යුත් තරංග වලටයි!!!  හරිය?? 

ඊළඟට 'දිව' ගත්තම, 'ජිව්හාච පටිච්ච රසේච උප්පජ්ජති ජිව්හා විඥාණං... තින්නං සංගතින් ඵස්සෝ...' කියල, නහයෙදි සිද්ධවෙනවා වගේම කතන්දරයක් ඒකෙදිත් සිද්ධවෙනවා!!! දිව වැඩකරනකම්... සත්වයාට පණ තියනකම්... රසක් දැනෙනකොට "දැනෙනෝ.. දැනෙනෝ.." කියල  දිවෙන් ඒගැන මනසට signal කරනවා!!! ඒ signal මනසිකාර වෙනකොට, "ආ රසක් ඇතිවෙලා... රසක් ඇවිල්ලා..." කියල  මනසින් දැනගන්නවා!!! 'විඳීම' ඇතිවෙනවා!!! ඊළඟට ඒ විඳපු දේ, "ශා.. රස ice cream එකක්!!"... නැත්නම්, "චැඃ.. මේ ගොරක කෑල්ලක් නෙව!!"...  කියල හඳුන ගැනෙනවා!!! අන්න.. ඒ හඳුනගත්ත දේට අනුව 'අරක' නටන්න ගන්නවා!!! !!! !!!  දිවේදිත්, නහයෙදි වගේමයි!!! රස හරියටම දැනගෙන signal කරන්න වෙලාවක් යනවා!!! 'සැර' අනුව ඒ ගතවෙන කාලය වෙනස්වෙන එකත් සිද්ධවෙනවා!!! එක දිගටම එකම විදියට දැනෙන්න තියාගත්තොත්, දිවෙනුත් response එකක් / ප්‍රතිචාරයක් නැතුව යනවා!!! සීනි කිලෝ 10ක් විතර අරං පැත්තකින් වාඩිවෙලා කන්න තියාගත්තොත්, ග්‍රෑම් 300-400ක් කාගෙන කාගෙන යනකොට නිකම් 'වැලි කනවා' වගේ වෙයි!!! මොකද, රස දැනෙන්නෙ නැතුව යනවා!!! ඉතින්, ඔන්න ඔය බලපෑම් නිසා හැදෙන්නේ, 'දිව - මනස' ක්‍රියාකාරීත්වයටම ආවේණික සංඛ්‍යාත පරාසයක පිහිටන... ඒ ක්‍රියාකාරීත්වයටම ආවේණික රටාවල් තියන... 'තවත් විදියක' / 'තව ජාතියක' විද්‍යුත් තරංග set එකක් තමයි!!! !!! !!!  'දිවෙන් ඇතිවන විඳීම් ඔස්සේ හිත හැසිරෙන තුන් ආකාරය' හැටියට හැඳින්වෙන්නේ, අන්න ඒ විද්‍යුත් තරංග set එක තමයි!!! !!! !!! 

ඊළඟට, 'කය' හැටියට සලකන, ශරීරයේ ඔය 'ඇස / කණ / නාසය / දිව ඔක්කොමත් එක්ක මුළු ප්‍රදේශයම' ගත්තාම, ඒ හැමතැනින්ම 'කායංච පටිච්ච පොට්ඨබ්බේච උප්පජ්ජති කාය විඥාණං... තින්නං සංගතින් ඵස්සෝ...' කියල කතන්දරයක් සිද්ධවෙනවා!!! ඇඟ 'අංජබජල්' වෙනකම්ම... සත්වයාට පණ තියනකම්ම... ශරීරයේ ඒ ඒ ස්ථානය / ප්‍රදේශය අනුව දැනෙන ආකාරය... දැනෙන ප්‍රමාණය... වෙනස් උනාට, ඒ හැම තැනකින්ම වගේ, පීඩනය / තෙරපුම / සීතල / රස්නය / තෙතමනය / වියළි බව / රළු බව / මෘදු බව වගේ දේවල් හැම එකක්ම දැනගෙන, "ඒයි.. ඒයි.. මොනවද දැනෙනවා!!" කිය කියා  මොළේට සිග්නල් දෙනවා!!!  ඊළඟට, ඒ signals මනසිකාර වෙනකොට "ඕව!! ඔව්!! දැනෙනවා... දැනෙනවා..." කියල  මනසින් දැනගන්නවා!!! 'විඳීම' ඇතිවෙනවා!!! අන්න එතකොට, "ශා.. මාර සනීපයි!!" ... "ඌයි.. කට්ටක් ඇනුණා!!" ... "අම්මෝ.. පිච්චුනා!!" ... "ම්ම්.. හරිම සීතලයි!!" ... "හයියෝ.. තැලුනා!!"  කිය කියා  ඒ විඳීම හඳුනා ගැනෙනවා!!! ඕං ඉතිං හිත නටන්න ගන්නවා!!! !!! !!!  හැබැයි මෙතනදි,මේ 'කයවල්' වලදී, ඒ ඒ ශරීරවල පැවැත්ම සහ ආරක්ෂාව සඳහා ස්වභාවධර්මයෙන් විශේෂයෙන්ම සකස්වෙච්ච ස්වයංක්‍රීය යාන්ත්‍රණයකුත්, මෙව්වයෙ වෙනමම ක්‍රියාත්මක වෙනවා!!!**- 'කාය සංස්ඛාර' කියන්නේ?? අන්න එව්වා!!! -** අන්න ඒ ක්‍රියාකාරීත්වය නිසා, කකුලෙ කට්ටක් ඇනිච්ච වෙලාවට 'පටස් ගාල' කකුල ඉස්සෙන එක... නොදැනුවත්ව රත්වෙච්ච දෙයක අත ගෑවිලා පිච්චිච්ච වෙලාවට 'පටස් ගාල' අත ගැනෙන එක... පිපිරුමක් වගේ ලොකූ සද්දයක් ඇහිච්ච වෙලාවට කකුල් දෙක 'හයියෙන් හයියෙන් වැඩකරන්න' ගන්න එක...   මොකක් හරි ලොකු දෙයක් ඇඟට කඩන් වැටෙනවා වගේ දැක්ක වෙලාවට ඔලුව බදාගන්න එක... වගේ දේවල්, ඔය ඉස්පර්ශ ඇතිවෙලා... මනසිකාර කෙරිලා... දැනගෙන... හඳුනගෙන... හිත නටලා... හිතලා... ප්‍රතිචාර දක්වන්න කලින් ඉබේම සිද්ධවෙනවා!!! ඒ සිදුවීම් මොකක්වත් මෙතනට අදාළ නෑ!!! !!! !!! අන්න ඒ 'කාය සංස්ඛාර' ක්‍රියාත්මක නොවෙන (automated processes trigger නොවෙන) විදියට කයට දැනෙන දේවල් වලදී, ඒ දැනගත්ත දේ මනසට හරියටම සිග්නල් කරන්න කාලයක් ගතවෙන එක... ඒ ගතවෙන කාලය (settling time එක) දැනෙන දෙයෙහි තීව්‍ර තාවය / සැර අනුව අඩුවැඩි වෙන එක... එක දිගට, එකම ගාණට, දැනෙන දේවල් නොදැනී යන එක... මේ කයවල් වලදීත් සිද්ධවෙනවා!!! !!! !!! අන්න ඒ කරුණු 'කයෙන් ඇතිවන විඳීම් ඔස්සේ හිතේ හැසිරීමට' බලපානවා!!! ඊළඟට, කයේ 'දැනීම' ඇතිවන තැන අනුවත්... ඒ දැනුනේ, පීඩනය සම්බන්ධ දෙයක්ද?? උෂ්ණත්වය සම්බන්ධ දෙයක්ද?? තෙතමනය සම්බන්ධ දෙයක්ද?? ඝර්ෂණය සම්බන්ධ දෙයක්ද?? දැවිල්ලක්ද?? කැසිලක්ද?? මොකද්ද??? කියන කාරණාව අනුවත්... මනසට යැවෙන signals හා ඒවා යැවෙන්න ගතවෙන කාලය වෙනස්වෙනවා!!! !!! !!! ඒ කරුණුත් 'කයෙන් ඇතිවන විඳීම් ඔස්සේ හිතේ හැසිරීමට' බලපානවා!!! ඉතීන්, ඔන්න ඔය තත්වයන් යටතේ 'හිතට' සැප / දුක් / සැප දුක් නැති ආකාරවලට හැසිරෙන්න උනාම හැදෙන්නේ, 'කය - මනස' අතරේ ක්‍රියාකාරීත්වයටම අවේණික සංඛ්‍යාත පරාසයක් ඇතුලේ හැදෙන... ඒ 'කය - මනස' ක්‍රියාකාරීත්වයටම ආවේණික රටාවල් තියන... 'තවත් ජාතියක' විද්‍යුත් තරංග set එකක් තමයි!!! ආන්න... 'කයෙන් ඇතිවන විඳීම් ඔස්සේ හිත හැසිරෙන තුන් ආකාරය'!!! !!! !!!  හරිය??